Breaking news: Jezus leefde na de kruisiging nog erg lang en gelukkig (1)

De waarheid is vaak dermate delicaat, dat ze moet worden omringd door een lijfwacht van leugens. Sinterklaas bestaat niet. Vincent van Gogh sneed niet zijn linker oor af. Mozart heette niet Wolfgang Amadeus, maar Joannes Chrysostomus. Erasmus heette geen Erasmus maar Gerrit Gerritszoon, bastaard van een Goudse dominee en zijn dienstbode. Vond Thomas Alva Edison de gloeilamp uit? Not. Zeven jaar voor zijn geboorte deed William Groves dat al. Is Jezus afgelopen vrijdagmiddag 22 april 2011 om 15.00 uur voor de 1978-ste keer hangend aan een houten kruis gestorven? Welnee. Hij werd weliswaar vier jaar na Christus ergens in onze zomer te Bethlehem geboren, maar is op de gezegende leeftijd in Kashmir gestorven en ligt begraven in Srinagar, de hoofdstad aldaar. Hier volgt - met oprecht respect voor de Bijbelvaste medemens die het ongerijmde gaarne blijft omhelzen - Het Andere Paasverhaal.
.
Begin april, eind jaren tachtig, drukte De Telegraaf in zijn Paasweekend-bijlage een verhaal af van gelijke strekking als hier onder zal volgen. Zo’n bijlage werd ruim voor verschijning gedrukt, dus de hoofdredactie las de inhoud woensdag al. Dientengevolge werd de complete oplage (800.000 exemplaren) aan de versnipperaar van een papierfabriek te Houten prijsgegeven. De hoofdredactie vreesde namelijk een golf van opzeggingen vanuit het rooms/gristelijk segment van het abonneebestand. Hoezeer Qwartje ook zijn best deed: de vernietiging van die oplage - kosten: 300.000 gulden - geschiedde als een classified military operation. Niet één exemplaar van dat collector’s item viel in vuige handen.
.
Dus. Tot nu toe is niet bekend hoe het weldenkend deel der natie reageert op het nimmer geopenbaarde, vernietigde Andere Paasverhaal. Daarom doet Qwartje het hier nog even dunnetjes over. De lezer wordt recht hartelijk uitgenodigd er zijn of haar visie op te geven.
.
De kerk predikt geen andere leer, dan dat Jezus aan het kruis is gestorven (Goede Vrijdag), waarna hij uit zijn graf is opgestaan (Eerste Paasdag) en vervolgens met lijf en leden ‘ten hemel is gestegen’ (Hemelvaart). Zo staat het immers geschreven in de geschriften van de vier evangelisten? Zeker. Maar er staat elders meer geschreven. De Russische historicuis Nicolai Notovitch kreeg in 1887 in Ladakh inzage in Tibetaanse geschriften uit de eerste eeuwen van onze jaartelling. Daarin wordt verhaald hoe de profeet Issa op 14-jarige leeftijd met een groep kooplieden vanuit Palestina naar India reist. De jongen bekwaamt zich in de leer, en trekt ruim 16 jaar lang als prediker door India, Kasjmir, Nepal en Perzië. Dan keert hij terug naar Palestina. De Duitser Holger Kersten gaat in 1979 in de voetsporen van Notovitch naar India, en stuit daar op geschriften en historische feiten die het verblijf van Jezus in India – tussen zijn 14de en 30ste jaar, en na zijn kruisiging tot op zeer hoge leeftijd – bevestigen. Uiteindelijk belandt Kersten in de hoofdstad van Kashmir, Srinagar, en vindt in het gebouw ‘Roza Bal’ (het Graf van de Profeet) de tombe van Yuz-Asaf alias Issa alias Jezus de Nazareeër.
.
Zowel de oud-testamentische voorvader Abraham als Mozes waren aantoonbaar afkomstig uit India. Het ‘onvindbare graf van Mozes’ kan vrij eenvoudig in Kashmir worden aangetroffen. Door hun nomadische leefwijze, en elk gedwongen door honger of andere omstandigheden zijn zowel het volk van Abraham als dat van Mozes doorgedrongen tot Palestina en Egypte. Dat Jezus zich tot India aangetrokken voelde lijkt logisch: het was het stamgebied van zijn oervaderen.
.
Staat u hem toe dat Qwartje zich nu verder bepaalt tot de gebeurtenissen rond de vermeende kruisdood, de verrijzenis en de hemelvaart van Jezus, zoals die zich volgens de Bijbel zouden hebben afgespeeld. In de ‘Indiase versie’ blijft de kruismarteling weliswaar overeind, maar wat er daarna gebeurde wijkt nogal af van de gangbare christelijke opvattingen. De Bijbelse naam Jezus van Nazareth laat zich herleiden tot een foutieve vertaling uit een Grieks handschrift waarin sprake is van Nazareeër. En de Nazareeërs vormden een tak van de joodse sekte der Essenen, die uitblonk in kennis van de geneeskunst. Daarnaast blonk deze gemeenschap uit in oppositie tegen het heersende Romeinse gezag en de daarmee heulende Farizeeërs. Tegen dat licht bezien vormde de groeiende populariteit van Jezus een lastig obstakel dat maar beter uit de weg geruimd kon worden. Hij werd in Jeruzalem gearresteerd en tijdens een politiek showproces tot de kruisdood veroordeeld. Dat gebeurde volgens de joodse kalender op donderdag de 14de Nisan, één dag voor het begin van het joodse Pascha-Mazothfeest. Tot de Sanhedrin, de gezaghebbende ‘raad der wijzen’ van 71 vooraanstaande joodse burgers die tot het vonnis besloot, behoorde ook Jozef van Arimatea. Deze invloedrijke grootgrondbezitter stemde niet in met het doodvonnis.
.
De executie op de Calvarieberg begon vrijdag op het zesde uur (= twaalf uur ’s middags). Omdat de voorbereiding van de sabbat diezelfde dag op het twaalfde uur (= zes uur ’s avonds) zou beginnen, was het de heersende Romeinen er alles aan gelegen om de terechtstelling nog voor het vallen van de duisternis tot een einde te brengen. Religieuze zeden en gewoonten van de joden werden getolereerd om grotere onlusten te voorkomen. Volgens de evangeliën gaf Jezus die middag op het negende uur (= drie uur ’s middags) de geest. Na zonsondergang, dus op z’n vroegst om zes uur ’s avonds, werd de doodgewaande van het kruis genomen. Jezus moet dus minsten drie uur dood aan het hout hebben gehangen. Normaal gesproken was de marteling van de kruisiging een pijnlijk en langdurig - want afschrikwekkend - proces. Als het totale lichaamsgewicht van een gekruisigde uitsluitend aan de polsen zou hangen zou de dood na vijf of zes uur intreden door geleidelijk stikken, en niet door bijvoorbeeld bloedverlies. In deze houding wordt de ademhaling zo sterk belemmerd, dat het lichaam langzaam maar zeker een fataal gebrek aan zuurstof krijgt. Om een zo ‘snel’ stervensproces te verhinderen werd vaak onder de voeten een dwarslat aangebracht waarop de delinquent kon steunen. Bij Jezus werd die dwarslat gezien de haast van die dag achterwege gelaten.
.
Om de naderende sabbat niet te ontheiligen werden in de loop van die middag de benen  gebroken van twee ‘rovers’ die aan weerszijden van Jezus aan hun kruis hingen. Zo konden ze niet op eigen kracht meer steunen, en zouden ze nog voor de avond gestikt zijn. ‘Maar toen de soldaten bij Jezus gekomen waren en zagen dat hij reeds gestorven was, braken ze zijn benen niet.’(Johannes 19:33.) In de voorgaande verzen 29 en 30 staat de oorzaak waarom Jezus ogenschijnlijk al dood geweest zou zijn: ‘Er stond een kruik vol zure wijn; zij staken dan een spons, gedrenkt met zure wijn, op een lans en brachten die aan zijn mond. Toen Jezus dan de zure wijn genomen had, zeide hij: Het is volbracht! En hij boog het hoofd, en gaf de geest.’
.
Het is deze ‘zure wijn’ die ons terugbrengt naar Jozef van Arimatea, het invloedrijke lid van de volksraad die tegen Jezus’ doodvonnis had gestemd. Hij behoorde tot de sekte der Essenen en was een heimelijke volgeling van Jezus de Nazareeër. Als geschoold genezer en ingewijd kruidenkenner was hij verantwoordelijk voor de samenstelling van de ‘zure wijn’. In werkelijkheid was dat een hoama-drank. Hoama is het uitgeperste sap van de soma-plant (asclepias acida, in de Europese variant bekend als zwaluwkruid) waarmee Indiase ‘heilige mannen’ zich ’n aantal dagen in een schijndode toestand wisten te brengen. Wanneer ze daar na drie of vier dagen uit ontwaakten, bevonden ze zich nog enkele dagen in een ‘verlichte staat van zijn’. Met andere woorden: ze maakten zowel lichamelijk als geestelijk ’n enorme trip en waren daar nog dagenlang totaal geflipt van. Op de graven de van de eerste christenen in de catacomben van Rome is de afbeelding te vinden van een Indiase plant: de asclepias acida, met een langwerpige vrucht die nergens in Europa voorkomt.

zie deel 2

---

Reacties

---