Wetenschap en kankeronderzoek: blijf kritisch

Het volgende bericht stond op Reuters, een internationaal persbureau, waarvan de meesten van ons niet dagelijks de berichten lezen, vandaar dat we het hier delen:

De totale wereldwijde kosten in 2014 voor kan­ker­be­han­de­ling bedroeg $ 94,6 miljard. In 2015 waren de behandelingskosten $ 107 miljard, een toename van 11,5%. De geschatte uitgaven voor be­han­de­ling en medicijnen met betrekking tot kanker in 2020 worden geschat op $ 150 miljard.

In 1971, toen de toenmalige president Nixon de ‘war on cancer’ verklaarde, was dat bedrag $ 1 mil­jard.

Het was bijna een feestje toen de wet (!) werd on­der­te­kend – alsof ze de oplossing al hadden ge­von­den.

Zeven USA pre­si­den­ten en 45 jaar later zegt Obama dat A­me­ri­ka toch in staat moet zijn om iets te vinden om kanker te genezen.

Als je dit leest, zou je denken: doen ‘we’ iets fout? Decennia worden er miljarden dollars en euro’s in onderzoek gestopt – overal ter wereld – en er sterven elk jaar meer mensen aan kanker en op steeds jongere leeftijd. Met alle respect naar de patiënten en hun naasten: helaas is ziek zijn en met name kanker een booming business.

We zouden ons vertwijfeld moeten afvragen: “Wil­len ‘ze’ wel een oplossing voor kanker?” Want welke industrie wil zo’n prachtige omzetgroei on­der­bre­ken? Als het je niet uitmaakt waarin je belegt, zouden aandelen van diverse far­ma­ceu­ti­sche be­drij­ven een zeer goede belegging zijn: ze groeien met dubbele cijfers!

‘We’re in the middle of a gold rush in the can­cer­drug industry’ kopt een belangrijke USA krant. Er zijn inmiddels a 500 bedrijven die medicijnen en/ of andere behandelingen op de markt brengen die met kanker te maken hebben. Ooit zei iemand: “Als je kanker wilt bestrijden, moet je de far­ma­ceu­ti­sche industrie bestrijden.” Waarom blijven ‘we’ maar chemo toedienen, be­stra­len en/of opereren, terwijl het aantal patiënten en de roep naar meer onderzoek tegelijkertijd toe­neemt? Zijn ‘we’ jaren geleden niet de verkeerde weg ingeslagen?

Albert Einstein zei ooit: “De definitie van krank­zin­nig­heid is continu hetzelfde blijven doen en een ander resultaat verwachten.”
Het bizarre is dat in 1926 (!) in Duitsland de arts en wetenschapper dr. Otto Warburg reeds uitvond dat de primaire oorzaak van kanker zuurstoftekort is op cellulair niveau. Hij kreeg er zelfs de No­bel­prijs voor. Alle onderzoeken zijn zelfs op papier vastgelegd en een deel is www.hoornradio.nl te downloaden.

In 1956 wordt er van dr. Otto Warburg nog een artikel in het wetenschappelijke bladScien­ce ge­pu­bli­ceerd. www.hoornradio.nl. Taaie stukken om te lezen, zowel in de originele Duitse taal als in het En­gels. Dat moeten de meeste hedendaagse on­der­zoe­kers/we­ten­schap­pers ook hebben gedacht want de informatie van dr. Otto Warburg wordt tot op de dag van vandaag totaal genegeerd… men kan er na­me­lijk nooit een $ 107 miljard business van ma­ken.

En als er dan drie mensen overlijden door een be­han­de­ling van een niet reguliere arts, staat de wereld op z’n kop en is het weer koren op de molen van de anti-kwak vereniging, dito kranten en de diverse tv programma’s. Het Silvia Millecam effect, kopt een krant. Alles en iedereen wordt van stal gehaald door de media om­dat er drie mensen zijn overleden, die – excuses voor deze bewoordingen – door de reguliere medische wereld waren afgeschreven en naar huis gestuurd en als laatste strohalm het alternatieve circuit op­zoch­ten, waar helaas ook fouten worden gemaakt, maar vele malen minder dan in het reguliere circuit.

De boodschap van bovenstaande? Informeer je voordát je bij welke arts dan ook in welk circuit dan ook terecht komt. Denk na, word wakker, geloof niet rücksichtslos alles wat een arts zegt.

Lees: het meeste wat je tot nu toe hebt geleerd ging via boeken. Waarom niet lezen over je ge­zond­heid. Dat is de enige reden voor het bestaan van onze uitgeverij: informeren! Er wordt al genoeg eenzijdige informatie gegeven. Lees het boek dat gebaseerd is op de ontdekkingen van dr. Otto War­burg. Er gaat een wereld voor je open.

Onthoud: al is een plakje nog zo dun, het heeft al­tijd twee kanten.

[bron: www.succesboeken.nl (http://www.succesboeken.nl)]