Trots op mijn WestfriesGasthuis

column

Terwijl ik op de 4e etage lig en voor de 6e dag uitkijk op het stationsgebied van Hoorn, realiseer ik mij dat ik er zonder dit ziekenhuis nooit zou zijn geweest. Eerste Kerstdag belandde ik in alle vroegte op de Long-afdeling van het WestfriesGasthuis. Niet erg goed gepland.

Voorganger van dit ziekenhuis was het Sint Jans Gasthuis op de Koepoortsweg, nu Lindendael. In de jaren ’20 en ’30 was mijn opa bestuurslid van dat ziekenhuis. Hij woonde met zijn gezin schuin tegenover dit katholieke ziekenhuis. Mijn moeder was er ter afronding van haar verpleegstersopleiding door de Brabantse nonnen op geattendeerd. Dat was een goede plek om naar toe te gaan.

Ergens op de Koepoortsweg moeten mijn vader en moeder elkaar tegen zijn gekomen. Misschien wel op het bekende ’rondje’ op zondagmiddag in het centrum waarbij naar verluid de jongens de ene kant, en de meiden de andere kant opliepen. Feit blijft dat ik dus zonder dit ziekenhuis er niet zou zijn zijn geweest.

Voor het eerst in 51 jaar lag ik zelf in een ziekenhuis. Mag je niet klagen eigenlijk. Was er uiteraard vaak genoeg op bezoek bij anderen geweest en met 3 kids die met een keizersnede ter wereld zijn gekomen heb ik er ook menig uurtje bij mijn vrouw doorgebracht. Mocht toen, vlak voor de bevalling, zelfs een nacht in een bed naast haar blijven. Maar als patient verbleef ik nu echt voor het eerst in het WestfriesGasthuis.

Na anderhalve week geen mobieltje of computer te hebben aangeraakt, gewoon te ziek, zit ik deze zondag voor het eerst weer achter het scherm. Je leven staat zomaar op z’n kop en dat van je gezin misschien nog wel meer. Thuis leek het als een zware griep, maar toen ik op een gegeven moment, als ik mijn ogen maar even sloot, tientallen ’beeldschermen’ heen en weer zag flitsen, leek er meer aan de hand. Via de Huisartsenpost belandde ik Eerste Kerstdag op de ’Eerste Hulp’ en na de nodige onderzoekjes en foto’s bleek ik een zware longontsteking te hebben. Direct naar de Long-afdeling. Helemaal van de wereld. Nergens belangstelling voor.

Zes dagen later gaat het een stuk beter en op Oudejaarsdag horen we hoe en wat en of ik misschien Oud & Nieuw bij mijn gezin mag vieren. Voor ik, qua conditie, weer helemaal de oude ben kan wel 6 maanden duren, zeggen ze hier. Maar ik klaag niet. Voel mij al weer een stuk beter. En mijn zaalgenoten hebben het veel slechter.

Eigenlijk is het voor mij wel eens goed zo’n ziekenhuis-opname. Kan ik zelf ervaren hoe het is. Hoorde natuurlijk op verjaardagen en aan koffietafels van alles over ’ons’ WestfriesGasthuis, maar was geen ervaringsdeskundige. Alhoewel, met mijn vrouw en de kinderen natuurlijk ook ervaringen, positief en negatief, opgedaan. Maar zelf het eten proeven, de matras ervaren, de medewerkers zien werken, de kamergenoten horen hoesten of jammeren, dat geeft natuurlijk een beter beeld.

En mijn beeld van ons Westfriese ziekenhuis is niet slecht. Natuurlijk kunnen sommige zaken beter, maar ik zie vooral gedreven en professionele medewerkers op alle fronten. Die onder een grote tijdsdruk veel moeten doen en daarbij niet schromen om collega’s van andere afdelingen te helpen of een uurtje eerder te beginnen omdat het zo druk is.

In deze week is mijn respect voor werknemers in het WestfriesGasthuis gegroeid. Ze hebben, als het maar even kan, aandacht en liefde voor patienten. Proberen goed te informeren en efficiënt te werken. Aan het eind van hun dienst zijn ze vaak moe, het is zwaar werk. Ook tijdens de Kerstdagen en dit weekend lag onze afdeling vrijwel vol.

Als je dan leest over sommige andere ziekenhuizen in het land, mogen we hier in Hoorn niet klagen. Sterker, we mogen trots zijn op dit WestfriesGasthuis. Laten we de volgende keer dus niet met elkaar praten over de dingen die fout gingen, maar over wat er goed gaat, hoe gastvrij men is en welk een inzet het personeel toont.

Afsluitend wens ik u allen een ”Gezond 2013”! Elke jaarwisseling gebruik ik minimaal het woordje ’gezond’ in mijn nieuwjaarswens. Dit jaar is het gemeender dan ooit. En doe het rustig met vuurwerk, bezorg ze hier in het ziekenhuis niet nog meer werk...

Hans Stuijfbergen

PS: Als u hieronder reageert, alleen met voor- en achternaam, zie de reactieregels. En ga nu eens niet mopperen op ons ziekenhuis maar benoem uw positieve ervaringen.

---

Reacties

---