De TunnelFabel van een Zuyderzeestadje

Er was eens… een mooi oud stadje waar men lang en gelukkig leefde… Totdat men er vastliep… Stonden paard en wagens stil in de steegjes? Moest men de poorten sluiten vanwege de massale toeloop van buitenpoorters? Nee, natuurlijk liep het verkeer wel eens vast in de historische straatjes van het mooie plaatsje, maar waar men vooral op vastliep waren de vreemde bochten waarin de ‘Hoghe Heren van het dorp’ zich wrongen…

Toverlantaarn-filmpjes
En toen gebeurde wat iedereen kon voorspellen: De burgers van dat stadje geloofden hun bestuurders niet meer. Hoe vaak het stadsbestuur de stadsomroeper ook de straat opstuurde met “Goed nieuws uit het stadhuys!”, het hielp niet meer. Zelfs de voorstellingen met de Toverlantaarn-filmpjes in de YouwBeeld-tent, om de plannen te verduidelijken, werkten averechts. Die plaatjes toonden immers niet een goed beeld met die rustige straten. Amper een paard en wagen te zien. Het volk morde. Men pikte de verhalen niet meer. Het vertrouwen was weg.

Extra steigers
Het stadje groeide in de loop der jaren enorm en ontwikkelde zich tot dé markt- en handelsplaats voor de regio. Schepen voeren over de hele wereld, er moesten extra kades en steigers komen en uit andere plaatsen in het koninkrijk trok men naar dat schattige stadje aan het water waardoor steeds meer verkeer door de straten ging.

Uitwerpselen der paarden
Er moesten zelfs extra regels komen zoals het verplicht opruimen van de uitwerpselen der paarden. De veldwachters werden met moderne gele rijwielen uitgerust om overtreders te grijpen. Ook kwamen er nieuwe belastingen: Neringdoenden moesten betalen voor hun uithangborden en uitstallingen en voor het plaatsen van paard en wagen in het centrum moest men ook gaan betalen. Er werd van alles bedacht om het stadsdeel minder aantrekkelijk te maken en door concurrentie van snelle koeriersdiensten kregen veel ondernemers het steeds moeilijker.

Gestapelde stalhouderij
In het Raadhuys hadden de bestuurders niet stil gezeten. Ze hadden talloze adviseurs gevraagd met plannen en oplossingen te komen. Poorten zouden gesloopt moeten worden, grachten gedempt en er kwamen zelfs plannen voor tunnels onder de singel rondom de stad. Soms werden plannen bedacht voor tientallen jaren vooruit. Maar de ontwikkelingen in het koninkrijk gingen zo snel dat de plannen steeds achterhaald waren. En financiële steun van derden werd ingetrokken. Er lagen tekeningen voor een enorme stalhouderij aan de rand van het centrum, er werd zelfs gedacht aan tijdelijke gestapelde versies. Het stadsbestuur dacht echt dat er meer gebouwen moesten komen terwijl vele panden in de oude stad leeg stonden en winkels de deuren sloten.

Stadsomroeper weer op pad
Waarom er een tunnel voor die paard en wagens moest komen onder de singel was niet meer duidelijk. Eerst riep men op het Raadhuys: De wachttijden voor het centrum zijn te lang. Later zou dat de reden niet meer zijn, maar liep het verkeer verder buiten de stad vast en moest worden ingegrepen. Er moest zelfs een ‘nieuwe weg’ naar de binnenstad komen.

Hondenkar
De stem van de stadsomroeper schalde weer door het stadje, zijn ratel had de aandacht weer getrokken: “Een nieuwe weg is nodig om de binnenstad in de toekomst bereikbaar te houden. Op dit moment staan er regelmatig wandelaars, hondenkarren en paard en wagens vast voor de Noorderpoort bij het Keern. Door toename van het verkeer komen er meer wachtenden bij en is de poort straks te smal. Het Keern zuid kan dit dan niet meer verwerken. Hierdoor is de verwachting dat er doorstromingsproblemen en gevaarlijke situaties ontstaan op het Keern en op de kruisingen Keern met de Provincialeweg en De Weel met de Noorderveemarkt. De aanleg van de nieuwe weg betekent geen wachtende rijen meer van en naar de binnenstad en de Grote Waal.” Aldus de brullende stadsomroeper.

Crisis
Enkele weken later werd de stadsomroeper weer de straten opgestuurd. Het volk snapte het niet meer. Zijn boodschap was nu heel anders: “Er zijn geen slimme oplossingen om de wachttijd voor de stadspoort te verkleinen. Zo’n apparaatje bestaat wel, maar is geen oplossing voor onze stad. Dat zou de wachttijd maar met een fractie terugbrengen. Daarbij is de wachttijd voor de stadspoort ook niet DE reden voor de nieuwe toegangsweg met tunnel.” Wat was dan nu de reden? Het volk wist het niet meer. En volgens veel burgers waren er wel belangrijkere problemen in het stadje. Zo goed ging het niet. Veel ambachtslieden, uitbaters en andere neringdoenden hadden de deuren de laatste tijd gesloten. Er was crisis en de vele florynen die nodig waren voor een tunnel bij de stadspoort/singel konden beter besteed worden.

De onrust en onvrede nam toe in het anders zo vredige Zuyderzeeplaatsje. Er werden plannen gesmeed, de Hoghe Heren moesten gaan luisteren naar de burgerij, goedschiks of kwaadschiks… Inspraak kende het plaatsje nog niet, maar er kwamen wel nieuwe verkiezingen voor Hoghe Heren… En misschien leefden ze dan toch nog lang en gelukkig…

Hans Stuijfbergen

PS: Meer columns leest u door hieronder op de tag ”column” te klikken.

---

Reacties

---