Referendum

Afgelopen donderdag moest ik denken aan een oud liedje van Armand. Je weet wel die hippie zanger uit de jaren zestig, tot aan het eind dezelfde gebleven. Verloren idealen uit een voorbije tijd. Ik moest denken aan wat tekstregels

“De oorlog woedt in jezelf
In je jachtige leven
Nerveuze vrouw, je vervelende kinderen, je moeilijke baas
Je beeldt de lotgevallen uit van een dwaas”

Tegenwoordig is iedereen boos. Boos op alles en iedereen en omgekeerd. Maar volgens mij vooral boos op onze eigen ik.

Ook in Hoorn mochten we stemmen. Fijn. Het Oekraïne-Referendum. Een associatieverdrag. Zoals ons land dat met vele andere landen heeft. Hoorn deed zijn burgerplicht. Met een opkomst van 34,8% zaten we boven het landelijk gemiddelde. Het opkomstpercentage in Hoorn voor de Provinciale Statenverkiezingen van 43,98 procent waarmee we indirect de Eerste Kamer kiezen was in 2015 niet eens heel veel hoger.

Voor het eerst in mijn leven heb ik geen gebruik gemaakt van mijn democratisch recht. Daar mag u iets van vinden. Persoonlijk vind ik dat ik een goede reden had om thuis te blijven. Maar die reden zal ik een ieder besparen. Ik heb respect voor degenen die wel de moeite hebben genomen om naar de stembus te gaan. 33% stemde voor, 66,3% stemde tegen en 0,7% nam nog de moeite om een blanco stem uit te brengen. Die laatsten zijn pas echte democraten. Hulde.

Waar het associatieverdrag over ging zal iedereen wel geweten hebben. Tenminste dat vertrouwen heb ik in iedereen die gestemd heeft. Tegenwoordig is het makkelijk je te verdiepen in zaken als je er even de tijd voor neemt. Ik ga ervan uit dat iedereen die tijd genomen heeft en dat het geen afrekening was met het referendum van 2005 over de Europese grondwet, waarmee wij als burger netjes gepasseerd werden na een massaal nee, dat het niets te maken heeft met de grote stroom vluchtelingen die we nauwelijks een jaar geleden na een foto van een driejarig levenloos jongetje op het strand van Bodrum allemaal toegang tot Europa wilde geven maar die we vervolgens amper drie maanden later toch maar liever zagen gaan, dat het geen politieke afrekening is geweest met de landelijke of de Europese politiek, dat het niets te maken had met je slecht humeur vanwege je nerveuze vrouw, gejaagde man, je vervelende kinderen, je moeilijke baas, je lastige buren of gewoon de boosheid om alles.

Nee, ik ga ervan uit dat iedereen weet wat dit verdrag inhield en daar zijn/haar stem op heeft gebaseerd. In dat geval heeft u het beter gedaan dan ik. Zo niet had u, net als ik, alleen om andere redenen, ook beter thuis kunnen blijven.

En nu kijk ik uit naar het volgende referendum. En het volgende en het daarop volgende. Iedere maand een referendum. Benieuwd hoe graag we dan nog naar de stembus gaan.

O ja, waarschijnlijk ten overvloede, maar toch voor alle zekerheid, de associatieverdragen met Moldavië en Georgië zijn al in het voorjaar van 2015 goedgekeurd (nee geen referendum). En terecht. Want als inwoner van Hoorn zult u het vast met me eens zijn dat deze landen nu de echte goede voorbeelden zijn van niet corrupte landen gebaseerd op pure democratie.

Zo en nu de hond uitlaten. Die moet al een tijdje nodig met zijn poot omhoog tegen een boom wat vloeistof lozen. Zou verboden moeten worden. Mooi onderwerp voor een lokaal referendum.

Stuurman aan wal

Meningen geuit in de column zijn geheel voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.