De nietszeggende profilering van een columnist

Column van Stuurman aan wal

Deze week hadden we weer een nieuw modewoordje. Nadat vorige week iedereen zich gediscrimineerd had gevoeld zijn we nu opeens allemaal etnisch geprofileerd. Zelf zit ik niet op Twitter, noch op Facebook dus ten eerste heb ik er geen last van en ten tweede gaat een groot deel van die onzin aan mij voorbij. Heerlijk rustig.

Maar er is blijkbaar iets ernstig mis met mij. Zo nu en dan, nou ja ok, geregeld, heb ik als ik op pad ga ook mijn smartphone niet bij me. Mijn moeder had boos mijn voicemail ingesproken. Dat ik al een paar dagen niet te bereiken was. Om haar gerust te stellen heb ik haar natuurlijk meteen teruggebeld. We hebben het wel over mijn moeder ja, de rest kan nog wel even wachten. Mijn vraag waarom ze mij niet op mijn huistelefoon had gebeld vond ze maar vreemd. “Die neem je nooit op” kreeg ik van repliek. Nu weet mijn moeder niet alles meer helemaal zo goed. Maar dat is de enige telefoon die ik altijd opneem als ik thuis ben en als er gebeld is zie ik dat in nummerweergave, als het nummer tenminste niet afgedekt is. Als het nummer te zien is  bel ik meteen terug. Maar goed, ik besef eens te meer dat ik een beetje in het stenen tijdperk leef. En dat heeft eigenlijk best wel voordelen.

Is dit interessant voor jou om te weten? Nee natuurlijk niet. Als columnist schrijf ik net zulke flauwekul met een niveau als van de gemiddelde tweets op Twitter of onnozele berichten op Facebook. Maar er is een rage gaande dat columnisten het nieuws gaan beheersen en bepalen. En dat vind ik verontrustend. Temeer ik mezelf totaal niet serieus neem en er redelijk wat moeite mee heb dat veel columnisten dat wel doen.

Neem die Nico Dijkshoorn. Je weet wel, dat vriendje van Matthijs van Nieuwkerk, die regelmatig in dat inmiddels aardig bejaarde programma DWDD te zien is met een column en daardoor serieus genomen schijnt te moeten worden. Alleen al die stem van die man. Dat lijzige klagerige stemmetje. Verschrikkelijk. Wat moet die man ongelukkig zijn. Afzeik columns schrijven. Niets makkelijker dan dat. En het ergste is dat niet alleen kijkers van dat oppervlakkige programma hem serieus zijn gaan nemen, maar Nico is vooral Nico serieus gaan nemen. Iets als toonaangevend in Nederland of zoiets. Dan maar schakelen naar heel Holland kookt.

En dan hebben we het ergste nog niet eens gehad. Een aan ernstige vorm van ADHD lijdende Marianne Zwagerman. Ze schreeuwt er geregeld hysterisch op los bij BNR en met enige regelmaat ook bij het in ernstig verval geraakte NPO radio 1. Vroeger een actualiteitenzender. Nu een kort praatje, een herrieplaatje en vooral veel meningen van zelfbenoemde deskundigen. Het wereldnieuws en enige verdieping is voor radio 1 blijkbaar teveel gevraagd. Die dame zegt over haarzelf “Ik ben een zeer fanatiek twitteraar en deel de hele dag door mijn mening over media-onderwerpen én persoonlijk leven. ,,Liefde voor de media heb ik altijd gehad. Ik zat in Het Gooi op school, met allemaal van die mediakinderen, types als Linda de Mol. We gingen een keer op schoolreisje naar De ­Telegraaf, en toen dacht ik al: híer wil ik werken.” Moet ik hier nog iets aan toevoegen?

Treurnis alom dus. Dan maar iets anders. Hypnos heeft mij uit de zomerslaap gehaald. Vandaag begint de sportzomer met het EK voetbal. Op 16 juni spelen in het stadion van Lens, Engeland en Wales tegen elkaar. Zet maar in je agenda. Dat wordt geen ingewikkeld getik op het middenveld en balletje terug waar Nederland patent op heeft. Nee gewoon ouderwets naar voren rossen die bal en dan met twintig man er achteraan hollen. Hoog voor de pot en maar hopen dat er een goede kop tussen zit (en a.u.b. geen kop waar dhr. H. Stuijfbergen kritiek op heeft).

Negentig minuten lang hollen, springen, schieten, duwen, trekken, hier een tandje uit de mond, daar een bloedneus maar vooral passie en overgave. Geen technische hoogstandjes, onbegrijpelijk tactische spelopdrachten of drie verdedigers uitspelen. Nee gewoon voetbal zoals voetbal ooit bedoeld was. Als een soort Romeins Arena gevecht. Brood en Spelen. Dat is wat het publiek wil. Verder niets. Ik kijk er naar uit.

Zo een blad volgeschreven zonder profilering. Ik zou het als lezer zeker niet serieus nemen. Dat doe ik namelijk zelf ook niet. En kijk af en toe eens in de spiegel. En lach hard om jezelf. Dat is pas profileren. Fijne (sport) zomer!

Stuurman aan wal

Meningen geuit in de column zijn geheel voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.

Profilering van een columnist Profilering van een columnist