Participatie ja, participatie nee

Ik voer eerlijk gezegd maar weinig gesprekken met Chris de Meij van Hart van Hoorn. Wij verschillen vaak van mening, maar afgelopen dinsdag waren wij het roerend eens met elkaar bij zijn uitspraak dat participatie een belangrijk onderdeel is van de democratie. Het betrekken van de burger bij het bestuur van zijn eigen maatschappij is de kern van het politieke handelen.

Je mag van alles vinden van Chris, maar in mijn ogen is hij expert in het laten bedrijven van een vorm van participatie. Hij en zijn fractieleden zitten buiten de raadszaal veelvuldig met hart en ziel op plekken waar burgerij zich verzamelt. Er worden geluiden opgepikt uit de samenleving met een intensiteit die je zelfs bij Fractie Tonnaer niet sterker ziet. Buurtbijeenkomsten worden gefrequenteerd en wat daar te berde gebracht wordt, wordt onder leiding van Chris doorgesluisd naar de Hoornse politiek. 

Niet elke burger voelt zich betrokken bij stadsbestuurszaken. Veel mensen hebben daar geen plek voor ingeruimd in hun bubbel. Menigeen schrikt pas wakker uit de lethargie wanneer zich binnen de bubbel consequenties aandienen die door politieke besluitvorming zijn ontstaan. Dan is het vaak te laat om er nog iets aan te veranderen. Chris de Meij en zijn clubje zien dat gebeuren en doen er iets aan of doen verwoede pogingen in die richting. Zij porren bewoners op om hun zegje te doen en zo kenbaar te maken wat zij wel of meestal niet willen.

Ik zie in de raadszaal dat Hart van Hoorn bijna professioneel - nee, het woordje bijna mag ik rustig weglaten – van het participeren van de burgerij werk maakt. Wanneer de publieke tribune in de raadszaal gevuld is met burgers die zich betrokken voelen bij gevolgen van besluitvorming, dan is Chris op zijn best. Insprekers krijgen na hun inbreng steevast begripvolle vragen van Chris. En hij zal nooit nalaten om in de debatten met andere fracties te benoemen hoezeer zijn fractie begrip heeft voor de moeilijke situatie waarin de burgers door toedoen van het college kunnen komen. Er is bijna geen andere fractie die dit zo veelvuldig laat weten als de fractie van Chris.

En de fractie van Roger Tonnaer dan, zal de frequente volger van de raadsdebatten zich afvragen, die kan dat toch ook als geen ander? Roger heeft jarenlang de toon gezet op dit gebied, maar een streng oplettende jury zal ongetwijfeld vaststellen dat Roger tegenwoordig de eerste plaats aan Chris moet laten. Een andere vraag is ongetwijfeld bij de vaste lezer van mijn columns gerezen. Wat nu, Sjaak Grosthuizen, kijk je nu heel anders aan tegen de fractie en de persoon van Chris? Ik mag je geruststellen. Dat doe ik niet.

De participatie die Chris beleidt is er een van meegaan in en aanwakkeren van gemakkelijk op te wekken afkeer voor verandering van leefomgeving. Hoge appartementengebouwen, onderbrengen van asielzoekers of andere bevolkingsgroepen, overlastveroorzakers en maatregelen om klimaat te beschermen. Er bestaat wantrouwen bij een groeiende groep burgers jegens de elite en de politiek die volgens hen slechts de elite bedient. Maatregelen die bedoeld zijn om de stad te verbeteren, maar die, hoe licht ook, offers vraagt van de burgerij kunnen met niet veel moeite worden omgezet in verontwaardigde tegenwerking. Het opwekken van participatie van Chris en vaak ook van Roger mogen we gewoon populisme noemen. Je dient uiteindelijk vooral het belang van je eigen partij.

Participatie van de burgers vind ik net als Chris ontzettend belangrijk, maar het is veel meer dan ingaan op en aanwakkeren van ongenoegen. De meeste maatregelen worden getroffen om de stad leefbaarder, beter, mooier te maken. Dat vraagt ook om begrip van de burgerij. Niet slechts uitgaan van het eigen belang, niet het ‘not in my backyard’ denken, maar een samen denken voor de samenleving voor iedereen. Kijk naar het zoeken van opvangplekken voor asielzoekers (dat is mijn stokpaardje, dat geef ik ruiterlijk toe) In Wervershoof heeft een periode van het opvangen van deze mensen geleid tot stemmen om ze niet weer weg te laten gaan naar elders, maar om ze gewoon te laten blijven. Zich bewust maken van de burgerij van de mogelijkheden om te helpen nood te lenigen in de eigen omgeving en van daaruit verantwoordelijk te participeren in onvermijdelijke veranderingsprocessen, dat is volgens mij de participatie die noodzakelijk is in het uitvoeren van democratie. Heel simpel teruggebracht bestaat het verschil in inzicht over participatie van Chris en mijzelf uit het zoeken van nee door Chris en een ja door mij. Ik denk dat Chris de Meij ook in de toekomst niet blij zal zijn met mij.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.