HOORN - Over gladheidbestrijding en de bioscoop in Hoorn heb ik wel wat te vertellen vond ik vanmiddag nog nadat ik dit weekend weer verstoken was van een lekkere knusse filmmiddag in een mooi theater met super dolby surround 5.1 aan het IJsselmeer ( ja dat gapend gat daar).
Onderuitgegaan op het zowel het voetpad van onze verdedigingswal de Draafsingel als ergens halverwege het Julianapark na een onbeheersbare glij- en struikelpartij (en dan heb ik het maar niet over de fietsvalpartij op de Gedempte Turfhaven), had ik ook acuut een mening over de gladheidbestrijding in onze stad. Heb er nog even stevig over getwitterd (niet dat dat veel zout opleverde). Maar beide onderwerpen vielen in het niet toen ik vandaag het Parool van een dappere krantenbezorger in de bus kreeg.
Met pijn in het hart las ik op de voorpagina van het Parool (wranger kan het niet ...) het advies van oud-VVD-leider Bolkestein dat Joden maar beter kunnen emigreren uit Nederland omdat het antisemitisme alleen maar erger zal worden in ons land. Met name vanwege de Turkse en Marokkaanse jongeren en het voortdurend conflict rondom Israel en Palestina in het Midden-Oosten. Gladheid en het ontbreken van een bioscoop in Hoorn vielen tijdelijk in het niet bij het lezen van Bolkesteins uitspraak.
Als kind van vlak na de oorlog komt dat binnen. Ik beleefde een gevoel van machteloosheid en angst dat zich vertaalt in “We gaan toch niet opnieuw de Joden uitmoorden mag ik hopen?”.
Hoe zit het eigenlijk met het antisemitisme in Hoorn? Hebben we tegenwoordig nieuwe Joodse medeburgers nadat in de Tweede Wereldoorlog vrijwel de hele Joodse gemeenschap uit Hoorn is afgevoerd en vergast? En worden ze belaagd. Kunnen ze in vrijheid hun geloof beleven? Ik weet het niet. We hebben in ieder geval een gedenksteen op de Italiaanse Zeedijk 122. Waarop de tekst “Deze steen weent van uit de muur”. Ik mag hopen dat er niet over 60 jaar een steen naast komt te hangen met “De geschiedenis herhaalt zich, opnieuw wenen wij uit de muur” Tot nu toe heb ik geen antisemitisme kunnen ontdekken in Hoorn. Wie het wel weet mag het zeggen. Vooral zeggen en onder de aandacht brengen zodat we het gezamenlijk te vuur en te zwaard kunnen bestrijden zodat er niet opnieuw Hoornse burgers uit onze stad verdwijnen. Vrijwillig of onder dwang. U mag het zeggen. U moet het zelfs zeggen!
En opeens besef ik dat er een wrange overeenkomst is in de thema’s die vandaag door mijn hoofd speelden: gladheidbestrijding, al acht jaar geen bioscoop in Hoorn en antisemitisme. De gemeenschappelijke deler is namelijk: geen verantwoordelijkheid nemen en geen leiderschap tonen. Op de grote thema’s én de kleine thema’s. Slappe hap is al jarenlang het parool. Voor gladheidbestrijding neemt de gemeente geen verantwoordelijkheid voor de routes die buiten de strooiroutes vallen omdat ze er nu eenmaal buiten vallen (schijt aan de wandelaars en de bejaarden). En de bioscoop heeft het tot nu toe niet gered omdat geen enkele bestuurder heeft gezegd “In gelul kun je geen films kijken”
Voor wat het antisemitisme betreft citeer ik graag Henk van Randwijk (journalist en oprichter van de verzetskrant Vrij Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog): “Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht ...
De boodschap van Van Randwijk aan ons in het heden is: neem verantwoordelijkheid, toon leiderschap en zorg er voor dat we in vrijheid kunnen leven met elkaar. Daar zijn we met samen verantwoordelijk voor. Wij, burgers en bestuurders, zijn het volk.
Laat bestuurders beseffen dat sociale onvrede over het te gemakkelijk accepteren van hufterigheid en vernielzucht op microniveau, het niet serieus nemen van het ongemak van burgers ten tijde van onguur winterweer en het categorisch jarenlang ontkennen van behoefte aan een bioscoop een signaal is van diepere lagen van ontevredenheid in Hoorn (en dat geldt ook voor de rest van t land waar soortgelijke processen zich afspelen). Het bestuur kan doen alsof er niets aan de hand is en met de woorden van voormalig minister-president Colijn (in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog) “U kunt gerust slapen” onze ogen proberen te sluiten. Maar dan vergist het bestuur zich deerlijk.
Want juist in dit tijdsgewricht toont de ware kracht van het volk zich in de moderne variant van vrijheid van drukpers zich genadeloos aan de macht: het internet in al haar onbeheersbare variaties. En dan is het niet alleen maar een nieuw communicatiemiddel, nee dan is internet een machtsmiddel. Of er in Hoorn een variant op Wiki Leaks zal komen weet ik niet maar dat de serieuze dreiging er van zich aan de horizon aftekent weet ik wel en dat is slecht voor de macht maar goed voor het volk. Want weet u nog: wij zijn het volk. En daar kan geen twitterende ambtenaar tegenop.
Dat een paar eenvoudige valpartijen opeens een column te weeg kunnen brengen. Ben ik soms op mijn hoofd gevallen..?
Cees Franke