HOORN – Deze zondagochtend zag ik het voor de zoveelste keer gebeuren: Een groep fietsers stak, manoevrerend tussen auto’s, ter hoogte van de Willemsweg de Provinciale Weg over. Voor de zoveelste keer was ik getuige van levensgevaarlijke situaties met fietsers. Dankzij het Waterschap, dat Hoorn nu ook letterlijk de rug toe heeft gekeerd, en dankzij de gemeente Hoorn die de situatie al die jaren accepteert. Het is wachten op de eerste dode of zwaargewonde…
Of dit nu de 3e of 4e zomer is durf ik zelfs niet meer te zeggen. Feit is dat er al jaren ‘gewerkt’ (dijkverhoging) wordt aan onze Schellinkhouterdijk en dat al die jaren er dagelijks levensgevaarlijke situaties ontstaan dankzij de afsluiting van de dijk naast de Willemsweg en Hoorn80. Omdat ik vrijwel dagelijks over deze Willemsweg rijdt, gelukkig in een veilige auto, ben ik ook vaak getuige van ongelukken en bijna-ongelukken. Zie ik vaak groepen fietsers (soms ook wandelaars), ook vaak buitenlandse toeristen, maar ook moeders met kinderen, die over de voor hen verboden Willemsweg of Provincialeweg rijden of deze laatste weg (80 km!) oversteken op plekken waar dit niet mag en ook nog eens levensgevaarlijk is.
Natuurlijk hoort het niet wat deze mensen doen, maar in veel gevallen kun je ze het niet kwalijk nemen! Als je ter hoogte van de Oosterpoort één bordje mist (bijvoorbeeld omdat je naar dit mooie monument kijkt…), weet je van niets en rij je met je fiets al snel op de voor auto’s bestemde Willemsweg. En buitenlandse fietsers hebben ter hoogte van Hoorn80 vaak niet eens door hoe ze geacht worden hun route te vervolgen, namelijk via de Kersenboogerd. En dan zijn er ongetwijfeld inmiddels ook veel mensen die wel bekend zijn met de omleiding, maar het na al die jaren meer dan zat zijn om kilometers om te fietsen en kiezen voor de Willemsweg.
Dat deze rampzalige situatie dankzij een traagwerkend Waterschap (tegenwoordig noemen ze zich Hoogheemraadschap HNNK) en een niet echt in aktie komende gemeente Hoorn nu al jaren duurt is diep en dieptriest. Als er een ernstig ongeval ontstaat adviseer ik betrokkenen om een goede advocaaat in de arm te nemen en Waterschap en Gemeente Hoorn voor de rechter te slepen. Goede kans dat de rechter deze partijen op de vingers tikt.
Los van de gevaarlijke situaties die door de dijkperikelen ontstaan, zijn er ook nog andere redenen om nu echt eens aan de slag te gaan en de klus snel af te ronden. Al die jaren konden toeristen en inwoners niet over deze mooie dijkroute fietsen, zijn een dierenasiel en stadspark en -strand slecht bereikbaar, en ondervinden ondernemers overlast.
Het is te hopen dat het Waterschap eens stopt met het zoeken van excuses (stormseizoen, fouten aannemer, weer, asbest, etc.) en dat de Gemeente Hoorn echt met de vuist (of schoen) op tafel slaat. Hoorn wil zijn dijk terug en heldere en veilige fietsroutes! En ik wil niet meer geconfronteerd worden met kleine kinderen op de fiets op de Willemsweg, 65-plussers die de weg kwijt zijn en dus maar de Provincialeweg oversteken op plekken waar dit levensgevaarlijke situaties. Of groepen toeristen of sportfietsers die voor de korte maar onveilige route kiezen.
We zijn als Hoornse gemeenschap voor een deel al bevrijd van het Waterschap HNNK: Afgelopen week hebben ze hun pand aan de Willemsweg (!) verlaten om hun intrek te nemen in hun 40 miljoen Euro kostende onderkomen in Heerhugowaard… Nu moeten we nog van hun rommel af.
Hans Stuijfbergen
Meer Waterschap-verhalen hier:
http://www.hoorngids.nl/nw-7951-3/nieuws?SearchCriteria=waterschap