Hete hangijzers zijn er gecreëerd, met de verwachting dat die hangijzers dankzij ‘voortschrijdend inzicht’ steeds meer zouden afkoelen tot gestold gemeengoed. Maar hoewel steeds meer mensen inzien dat overmatig alcoholconsumptie een daadwerkelijk probleem is en de gekozen term de lading wat dat betreft dekt, wil er één hangijzer maar niet afkoelen. Hij blijft heet, snikheet zelfs, maar gelukkig zijn er vele smeden die hem willen bewerken. De één in een mooiere vorm dan een ander. Welke smid uiteindelijk met de grijptang en smeedshamer aan de slag gaat, hangt van vele klanten af. Het probleem is alleen dat bijna elke smid die zich over het hete hangijzer wil ontfermen naar de klanten luistert en eigen inbreng blijft hangen in algemeenheden, waardoor de keuze verdomd lastig gaat worden. Wie wordt de stadssmid die het hete hangijzer mag gaan smeden?
De keuze hangt natuurlijk niet van één heet hangijzer af dat uiteindelijk toch wel afkoelt, zij het door gewenning en acceptatie, zij het door democratisch buigen naar de wil van de bevolking. Zo’n smid kan vele dingen in het vuur steken om naar een andere vorm om te buigen. Maar voor velen is met name de toegangsstop voor de horeca, die geldt op vrijdag- en zaterdagavond, een doorslaggevende issue in de keuze: welke partij geeft het uitgaanspubliek haar vrijheid weer terug?
Als de keuze louter híer vanaf zou hangen, zou dat niet alleen pathetisch zijn, maar bovendien de alcoholproblematiek ontkennen. Er is zoveel meer te verbeteren in Hoorn. Populistische dingen als een bioscoop/discotheek, waar de gemeenteraad haar bevolking al jaren lekker mee maakt, staan vaak bovenaan. Het is belachelijk dat deze voorzieningen er nog niet zijn, terwijl met name bioscoopexploitanten openlijk hebben aangegeven “volgende week te kunnen beginnen met het storten van beton”. Er is natuurlijk nog veel meer aan de hand.
Een chronische ziekte die Hoorn teistert is een tekort aan arbeidsplaatsen op universitair en HBO-niveau. Men nam de passieve gedachte aan dat het werk wel mee zou komen met de overwaaiers uit Amsterdam. En nog altijd is dat de gedachte die domineert. De daadkracht die Den Bosch al jaren geleden aan de dag legde door op eigen initiatief en kracht de stationsomgeving aan te pakken en toonaangevende bedrijven als Van Lanschot Bankiers aan te trekken, had ook in Hoorn opgepakt kunnen worden.
Sterker nog, de rechtstreekse treinverbinding met Schiphol geeft onze stad een grote voorsprong op andere steden. En er zijn vele voorbeelden meer als deze: vermindering en verwijdering van wachtlijsten voor huisvesting (ook van andere dan reguliere doelgroepen), buiten het genoemde vestigingsklimaat is ook een gezond ondernemersklimaat van belang, de veiligheid kan altijd beter ook al is het relatief veilig in Hoorn.
Die daadkracht heeft zólang in Hoorn ontbroken dat er nu een grote behoefte aan is. Projecten hebben stil gelegen – de handschoen moet worden opgepakt, de mouwen moeten worden opgestroopt. Maar welke partijen gaan dat doen? Welke mensen zijn er capabel én gemotiveerd genoeg, en hoe weet je van tevoren óf ze dat zijn? De keuze is al moeilijk genoeg omdat de verkiezingsprogramma’s in veel gevallen weinig van elkaar verschillen.
Toch moeten wij, of zij die dat willen, een keuze gaan maken op 3 maart. Gelukkig maakt de huidige gemeenteraad het de kiezer erg gemakkelijk met hun hete hangijzers. De partijen die willen betuttelen, hebben dat gedaan en als ze worden herkozen, zullen ze nog meer willen betuttelen. Een mens wil immers altijd meer als het maar zo smaakt.
De partijen die niet willen betuttelen, ons níet willen pamperen, zijn de oppositiepartijen. Hoe je een onderscheid maakt tussen deze partijen is simpel: je gaat terug naar het metafoor van de smid. De toegangsstop kan zo alsnog dienen als leidraad en dit levert enerzijds minstens vier partijen op om uit te kiezen als u geen betutteling wenst: Fractie Tonnaer, VOCHoorn, Hoorns Belang en, als enige landspartij, de VVD. Anderzijds is daar de betutteling, indien gewenst: PvdA, CDA, GroenLinks, D’66.
Maar veel meer onderscheid is er niet. De één wil direct veranderen, de ander helemaal niet, de volgende wil eerst evalueren en weer een ander is socialer en linkser. Maar wat wil je ook, met zoveel partijen in zo’n kleine stad? Bereikt er überhaupt een partij een forse meerderheid of worden het kleine clubjes die er samen wat van moeten gaan smeden? Dáárom is het zo moeilijk kiezen in Hoorn: twee of drie smeden kunnen nog goed samenwerken, maar vijf smeden zullen erg aan daadkracht gaan inboeten. Dat moeten we zien te voorkomen.
Jeroen M. A. Vogel
Ook een eigen Column op Hoorngids? Zie onderstaande link:
http://www.hoorngids.nl/nw-7951-7-3242261/nieuws/waarom_kiezen_in_hoorn_zo_moeilijk_is.html